Innerlijk Kindwerk
Innerlijk kindwerk is het belangrijkste onderdeel van regressietherapie. Wat is een innerlijk kind? We bedoelen hiermee een deel van ons bewustzijn, dat in onze kindertijd van ons is afgesplitst door een traumatische gebeurtenis. Dat ‘kind in ons’ is in shock geraakt, bevroren, gekwetst. En vaak is het onbereikbaar, er ligt als het ware een deken van woede, angst, lichtgeraaktheid, verdriet of onbegrip overheen.
De andere kant is: als het ‘kind in ons’ weer loskomt uit de bevriezing, en de vastgezette gevoelens van toen doorwerkt en loslaat, worden we weer spontaner. Meer aanwezig in het nu. Als het kind weer kan lachen, kan het voor ons wonderen doen. Het kind in onszelf is speels, creatief, en weet meteen of iets wel of niet klopt. Innerlijk kindwerk is daarom een uitstekend middel om de resultaten van een regressie te verankeren. Om je vrij, licht en helemaal in het nu te voelen.
Je innerlijke kind speelt vaak een rol als je last hebt van angsten, minderwaardigheidsgevoelens en problemen met grenzen aangeven. Innerlijke kinderen hanteren vaak een overlevingstrategie. Bijvoorbeeld: ‘door stil te zijn en ja te zeggen, krijg ik geen klappen.’ Ook bij relatie- en sexuele problemen is vaak een vorm van innerlijk kindwerk aan de orde.
Het vrijmaken van innerlijke kinderen kent verschillende fasen. Eerst wordt de emotie, waar je nú, als volwassene, nog last van hebt, opgeroepen. Daarna vangen we een glimp op van de globale leeftijd en de ervaring van het innerlijke kind. Als het erg is, laten we de ervaring van het kind eerst van buitenaf zien of halen we in herbeleving, de volwassene erbij. Vervolgens maken we het vastgezette gevoel – bv. verdriet of angst, soms ook woede, helemaal af. Uiteindelijk nemen we ook de energie die we toen kwijt waren geraakt terug, en nemen het uit de ‘bevriezing’ losgekomen kind, weer als een levend, levendig geheel in ons op.
Kinderen zijn grenzeloos in liefde, en daar maken we gebruik van. Anders dan soms wordt gedacht, blijkt zo, dat we niet alleen oud zeer kunnen loslaten, maar we kunnen ook het oorspronkelijke, verloren kind- of zielsdeel weer in ons opnemen. Vooral dat stuk innerlijk-kindwerk in regressie, geeft opluchting en vrijheid. Ook de beperkende overtuiging van het kind (Ik maak me klein; ik ben niet belangrijk; ik begin er niet aan enz.) laten we los. In je gevoel kan zich dat uiten als beweging, dans, vrolijkheid.
In regressie helpen we een innerlijk kind alsof het een echt kind is. We laten het nooit alleen, ook niet als dat in je oorspronkelijk ervaring wel zo was.
