Regressietherapie Ervaringen
Verhalen en ervaringen gepubliceerd met toestemming van de cliënten.
Cliënt R. komt naar de therapie omdat hij een onverklaarbare angst voor water heeft. Lastig, als je van boten houdt en varen voor je plezier…in regressie ervaart hij zich als een ingenieur in een mijn. Hij experimenteert met een nieuwe manier om erts te winnen. Maar hij doet iets onhandigs en de mijn loopt vol water. Door het geluid van het aanzwellende water raakt hij in paniek, waarna hij uiteindelijk verdrinkt. Het moment dat deze ervaring in hem wakker wordt blijkt op zesjarige leeftijd te zijn, als hij als kind in een zomerhuis last heeft van muggen. Het geluid van de muggen lijkt op het aanzwellende water uit de mijn, en het kind, alleen gelaten tijdens een vakantie, raakt in paniek…. Alle traumatische ervaringen inclusief dit ‘contactmoment’ tussen zijn mijnervaring en zijn paniek als kind van 6, worden doorgewerkt en losgelaten. Na afloop is de cliënt van zijn angst voor water bevrijd en in het algemeen minder angstig geworden.
Cliënte H. voelt zich vastzitten in haar sexuele ontwikkeling en wil meer vrouwelijkheid ervaren. Ook vindt ze het lastig om haar grenzen aan te geven in relaties. Ze voelt verdriet en kou in haar buik, waar de energie niet goed lijkt door te stromen. Sexualiteit doet haar pijn. Regressie naar de eerste keer dat ze zich zo verdrietig voelt in haar buik, ervaart ze zich als meisje van 6 in een kastje waar ze zich vrolijk in verstopt. Maar de familie wordt weggehaald, door boze mensen. Ze hoort gestommel, en voelt hun woede in de kamer, terwijl haar vader haar toebijt: ‘Blijf zitten!’ Haar tweelingzusje wordt mét de familie weggehaald, ze wil haar omhelzen, maar bevriest in de beweging terwijl het verdriet daarover zich in haar buik vastzet. Ze ziet niets, maar hoort alles. En dan huilt haar zusje heel hard. Ze wil nu ook heel hard huilen en haar zusje vasthouden, maar houdt zich in en ontspringt zo de dans. En dan is iedereen weg. Ze luistert naar haar vader, en blijft trouw aan zijn woorden ‘blijf zitten!’ Naar later blijkt, ook als het gaat om haar sexualiteit. Haar handen, die haar zusje hadden willen vasthouden, zijn gestold in eenzaamheid en houden die nog steeds vast. Als ze in herbeleving door de vastgezette emoties heengaat en het in haar buik weer stroomt, omhelst ze alsnog haar zusje, waarna ook haar handen niets meer ‘vasthouden.’ Het is alsof het verdriet dat uit haar gegaan is, nu het kastdeurtje alsnog open doet. De momenten waarop dit in haar latere leven heeft doorgewerkt komen langs: haar vriend gaat sexueel over haar grenzen heen, maar ze zegt het niet, uit angst hem kwijt te raken. In energie-uitwisseling wordt dit doorgewerkt en teruggegeven, speelse onbevangenheid in sexualiteit komt terug. Cliënte ervaart na afloop een enorme opluchting, en voelt zich gesterkt in haar vrouwelijkheid. Na enige tijd heeft ze een nieuwe relatie op gelijkwaardig niveau, speels en humorvol, en kan ze daarin haar grenzen goed aangeven. Pijn bij het vrijen is en blijft weg.
Cliënt W. heeft last van zijn linkeroog, dat zwaar bijziend is, terwijl het rechter als een arend ziet. De juiste brillenglazen laten zich niet met elkaar combineren en hij moet met zwakkere brillen genoegen nemen. In regressie ervaart hij zich piraat op een schip. Door tegenstanders aan boord wordt hij aangemoedigd de kapitein te bestelen, maar hij wordt door hen verraden en op heterdaad betrapt. Als straf wordt hij aan dek gemarteld waarbij een ijzeren pen door zijn linkeroog gaat. De ladingen worden doorgewerkt en losgelaten, alsnog komt zijn oog terug en wordt het liefdevol behandeld. Na afloop, in combinatie met oogoefeningen en oogmeditaties, verbetert zijn gezichtsvermogen weer aanzienlijk en werken zijn ogen beter samen.
Cliënt J. heeft de volgende droom: Hij woont in een huis waarnaast een geheime militaire post is. Iemand, zijn moeder of een ander belangrijk iemand moet met een helikopter ergens heen vliegen. Het gezelschap loopt met J. door een zijdeur van zijn tuin naar het militaire of inlichtingendeel, achter een grote witte schutting – en hier stapt de belangrijke persoon in een helikopter en vliegt weg. Maar de sleutels ervan blijven bij J. Hij ervaart dit als een nalatigheid, en probeert dit telefonisch door te geven. Hierna komt hij aan een grote zee, waar verscheidene mensen door vies, ondiep water aan het zwemmen zijn. Hij voelt dat er ook schoon en diep water moet zijn, maar wil niet door de viezigheid waden. Op de bodem van dit ondiepe deel steken vieze stukken hout in de modder. Hij loopt toch een klein stuk dit water in, en ziet dan rechts opeens water voor zich met een heldere, diepdonkere kleur. Dit is diep, schoon water, hij springt erin en zwemt er als een orca door tot hij bij een klein dorp komt. Aan land gaat hij meteen naar het station, hij is nu in Zweden, en heeft twee reisgenoten. Een ervan, een man, zit al in de trein naar Stockholm. J. gaat naar het spoorwegloket van deze kustplaats en vraagt een kaartje naar Stockholm. Hij vraagt erbij of er ook kortingen van toepassing zijn. Rechts van hem staat een stevige vrouw van zijn lengte, in rose shirt en met grote borsten, waarvan ze er nu een als een ballon over zijn elleboog duwt, en zegt: “Nee, die zijn er hier niet!” Einde droom. Samenvatting van het coaching-gesprek: J. mag de touwtjes meer in handen nemen en de sleutel behouden. De vieze stukken hout: er is eerder een boot op de rotsen of de kust kapotgeslagen, het oude en vieze deel van zijn ‘zelf’ is daarbij, onder water achtergebleven. Hij zoekt én vindt nieuw fris water. Als hij schoon water vindt, zwemt hij wel en komt hij ook aan land…Maar dan moet hij er wel eerst doorheen. Niet in de ‘viezigheid’ van zijn oude zelf blijven. De korting die niet van toepassing is, kan worden gezien als vragen naar een ‘verkorting’ van de eigen weg die hij heeft te gaan. Hij heeft al zo hard gezwommen, en daarbij als een orca gejaagd! Iets in hem vindt het wel genoeg zo. Maar ook nu moet hij – in het zicht van de haven – de volledige weg gaan, het volle pond betalen. En alleen dán haalt hij ook de volle oogst binnen en bereikt hij zijn bestemming. Het sexuele motief daarbij lijkt een metafoor: de vrouw is ‘van zijn lengte’ maar ook zij is een afleiding. Toch is ook zij een aansporing om niet in het zicht van de haven te blijven steken en verder te gaan. Zijn weg gaat echter ook over liefde (rose shirt) en verbinding van tegendelen (mannelijk-vrouwelijk). De droom laat zien dat de zoektocht naar het zelf niet alleen maar bestaat uit mannelijke ‘held’-motieven (militaire complex, de helicopter, de sleutels van het eigen leven in de hand nemen en niet bij de – waarschijnlijk dominante – moeder laten) maar ook vrouwelijke, water-motieven: het onderbewuste waar je doorheen moet. ‘Stockholm’ staat voor de helderheid, die volgt uit het zoeken én vinden van de verbinding. Deze droom is er één uit vele. De cliënt is er na het coachingstraject in geslaagd, zijn beroepsleven vanuit de reguliere zorg een nieuwe wending te geven, en is nu succesvol trainer/coach.