RRT op Oog- en zichtproblemen
Zichtproblemen zoals bij- en verziendheid en oogziektes zoals glaucoom, staar, macula-degeneratie , en ook astigmatisme of een cilindrische afwijking, kunnen ontstaan en worden verzwaard door emotionele stress en overbelasting. Brillen en contactlenzen vormen een belangrijk hulpmiddel, maar lossen de oorzaak van het slechte zien niet op. Hoe komt dat?
Problemen met brillen en lenzen
Als je een bril op hebt, zie je alleen scherp als je recht door het midden kijkt. Maar van nature bewegen je ogen alle kanten op. Brildragers kijken daardoor minder flexibel en hebben meer last van droge ogen. Verder leidt het dragen van een bril tot dezelfde straalbreking van het licht, terwijl de lichtinval varieert en je ogen willen bewegen. Daardoor ontstaat spanning: het oogvuil kan moeilijker worden afgevoerd en zo kan het gebeuren dat je ogen verder achteruit gaan en steeds sterkere brillen nodig zijn. Voor lenzen geldt iets vergelijkbaars. Lensdragers zijn wel beter af dan brildragers, als ze hun ogen willen bewegen. De voortdurende spanning waar met name dragers van sterke brillen aan blootstaan, kan op den duur leiden tot oogziektes als staar, loslatend netvlies en macula-degeneratie.
Onze ogen zijn gemaakt voor zien in de verte
Vanuit de evolutie gezien, zijn onze ogen gemaakt om in de verte te kijken. De gewoonte om bijvoorbeeld dagelijks vele uren door te brengen achter een PC is door ons oog nog lang niet verwerkt, laat staan om te kijken met Google Glass. Verder zitten ze zo in elkaar dat ze ons iets laten zien. Daarbij kun je dus onderscheid maken tussen kijken, dat is het richten van de blik op iets met onze ogen, de projectie daarvan op ons netvlies, in de achterkant van het oog – , en de verwerking van het resultaat in de hersenen – het zien. Via de ogen komen zo voortdurend prikkels binnen, die lang niet allemaal bewust verwerkt kunnen worden. Zo bestaat het netvlies uit acht verschillende lagen, met tal van verschillende en verfijnd vertakte zenuwcellen.
Ogen zijn wonderen van vernuft. In de baarmoeder worden de ogen het laatst gevormd en een pasgeboren baby kan nog heel weinig zien. Ons zien groeit geleidelijk: bij een normale ontwikkeling zijn ze pas tegen ons twaalfde levensjaar volgroeid, maar de soort prikkels uit de buitenwereld heeft grote gevolgen voor die ontwikkeling. Verder reageren ogen sterk op beweging. Het schrikken en vasthouden van onze ademhaling, wat op traumatische momenten gebeurt, heeft op al onze organen effect, maar vooral op de ogen.
Goed zien is creatief
Zien is een ingewikkeld en bovendien creatief proces. Het volledige zien – de verwerking van onze visuele prikkels – gebeurt vooral in de hersenen, en wel voor ongeveer 80%. Voor het zien is een bril te vergelijken met wat een ijzeren rolhek is voor een etalage. Een bril zorgt misschien voor meer veiligheid en scherper zicht, maar verstoort het proces, en waarschijnlijk vooral de creativiteit die daarbij hoort. Als we ons actief een voorstelling van iets maken, zenden we als het ware beelden vanuit de hersenen terug naar de ogen. We gaan dan op een creatieve manier om met ons zien. Van dit mechanisme maak ik gebruik in regressies op oog- en zichtproblemen, en in de door mij ontwikkelde visuele lichtmeditaties.
