Vijf jaar geleden begon ik “last” te krijgen. Van gevoelens die ik als kind al niet kon plaatsen. En als ik deze aan mijn ouders vertelde kreeg ik te horen dat ik een (te) grote verbeeldingskracht had of te veel fantasie. Ik sprak er daarna niet meer over met niemand en stopte deze gevoelens diep in mezelf weg. Dromen over dat ik mij moest verstoppen achter een kast. Of de droom die ook telkens terug kwam- dat ik mij met nog meer mensen moest verstoppen door op een smal trapje te klimmen en door een luik op een zolder kwam. Maar we waren te laat, “ze’ wisten het en ze kwamen ons achterna en pakten mij beet. We waren verraden, we werden opgepakt…

Op een geven moment werden de “herinneringen” steeds sterker. Begon het mijn dagelijkse leven zodanig te beïnvloeden dat “normaal” functioneren niet meer ging. Ik durfde het niet hard op te zeggen maar van binnen werd het gevoel steeds sterker- dit waren herinneringen uit een vorig leven.

Toen ik via een aanbeveling aan het adres van Spirituele Regressie kwam, hakte ik de knoop door. Ik belde Maarten op en heb via de mail mijn verhaal opgeschreven. Ik wist niet of hij het aandurfde om mij te helpen aangezien ik al door de loop van de tijd bij twee andere therapeuten was geweest. Maar Maarten gaf mij het vertrouwen dat we het samen konden aanpakken. Ik geloofde in hem en vertrouwde erop dat hij bereid was om samen met mij deze reis te gaan maken – helemaal tot het einde. Zodat mijn verhaal helemaal compleet zou worden. Doordat Maarten samen met mij duidelijk van te voren afsprak wat we wilden en hoopten te bereiken durfde ik met vol vertrouwen de regressie in te stappen.

En ons “harde werken en moed” werden beloond. Ik ben weer terug gegaan naar de Transvaal straat/wijk in Amsterdam- ik was weer thuis. Spelen op de straat met vriendjes. Maar niet naar het park dat mocht ik niet dat was te ver. De brede stoepen. De families om ons heen. De oorlog- mijn vader die plotseling opgepakt werd. De verwarring. De uitsluiting. Het gestage besef dat we anders waren omdat we anders geloofden. De mensen die ons opeens anders “bekeken” terwijl we eerst gewoon waren. Mijn Bar mitswa zonder mijn vader. (kon toen tijdens de sessie niet meer doorgaan zo’n ongelofelijk verdriet en gemis in mijn hart. Maar Maarten was zo alert en kundig dat hij mij toch door dit pijnlijke moment wist heen te loodsen). Het moment dat mijn moeder en zusjes weggevoerd werden. Het moment van zwerven van het ene adres naar het andere- alles werd duidelijk. Tot het moment van verraad, het oppakken en op transport worden gezet. We hebben het allemaal en helemaal doorgewerkt. Het was heel bijzonder. Moeilijk en toch ook heel ontroerend en soms zelfs grappig. Maar bovenal integer en doortastend zo kan ik het beste de sessie/behandeling met Maarten Wiegmans benoemen.

De dagen erna voelde ik dat IK weer aan het roer stond van mijn leven. De herinneringen zakten af, gleden langzaam onder water. Ik kon ze loslaten, ik ben weer vrij.

Op mijn verjaardag jongstleden heb ik een ketting met daaraan een Davidsster gekregen. Toen – moesten we die verplicht dragen en werd het ons teken van ondergang. Nu draag ik mijn ster uit vrije wil in vrijheid. Hij helpt mij mezelf nog verder te helen. Ik ben nu niet meer Jood (al vind ik varkensvlees eten nog wel een zonde – hi,hi,hi klein grapje). En gebruik ik nog steeds “onbewust” Jiddische woorden.

Ik weet alles nog precies. Maar het doet mij geen pijn meer. Ik weet nu dat het zo is gegaan dat het zo is geweest. Geen veroordeling over of het goed of het kwaad is geweest. Ik draag mijn “verleden” in mij mee. Het heeft mij heel gemaakt. Ik had dat niet alleen gekund. Had al twee keer eerder een poging gedaan om mij zelf te helen met behulp van therapie. Maar bij Maarten vond ik uiteindelijk het vertrouwen en de kundigheid om mijn “vorig leven-verhaal” te kunnen afronden. In dit leven ben ik H.M., een gelukkig getrouwde vrouw van 44 jaar en trotse moeder van twee kinderen.